“(…) Golijov schreef het werk voor de beroemde sopraan Dawn Upshaw, een reden temeer om er als beginnend zangeres ver van weg te blijven of minstens met de nodige voorzichtigheid aan te beginnen. Niet zo voor Nora Fischer die zonder complexen en al helemaal zonder reserves zong. Het resultaat was echter verbluffend. Amper zesentwintig had Fischer alles in huis wat Golijov van een uitvoerster verwacht. Ze speelde met toonhoogte- en dynamiekregisters en kon verleiden, bezweren, bewenen en beheksen.
(…) Van epigonisme had Fischer duidelijk geen last. Niet alleen zong ze een stuk dat niet in de opname met Upshaw te horen is (waarin ze begeleid wordt door een productie met uitsluitend haar eigen, in lagen gestapelde stem), in het rondtollende ‘Wa Habibi’ koos ze ook voor een eigen interpretatie. Die zat niet zozeer in de grote effecten, maar in de kleine versieringen die ze in de melodie inbracht, waarbij ze de melodie vaak net iets anders krulde dan Upshaw in de eerste opname van het stuk.”